พญาไร้ใบ / กฤษณา อโศกสิน

ต้นไม้ ไม่มีใบไม่เป็นไร ขอให้มีรากเหนียวแน่นแข็งแรงก็พอแล้ว เพราะใบนี่มันแตกได้ จากไม่มีใบเลย ก็แตกผลิออกเป็นแสนเป็นล้านใบ แต่ถ้าไม่มีรากนี่สิปุ๋ยดีขนาดไหนก็ต้องตาย ไม่มีวันยืนต้นอยู่ได้...รัด...ไงๆ เจ้าก็ต้องอดทนอดกลั้นสัญญากับหลวงตาได้ไหมล่ะ ว่าเจ้าจะอดทนอดกลั้นกับทุกเรื่องที่เจ้ารู้ เจ้าเห็น เจ้าได้ยิน สัญญาได้ไหมว่า เจ้าจะไม่ลุแกโทสะ...ต่อไป เจ้าจะต้องเป็นหลักเป็นที่พึ่งของทุกคน เพราะฉะนั้น เจ้าจะต้องอดทน...รัด...ถ้าเจ้าทนได้ ต้องพยายามทนหลวงตาอยากบอกเจ้าไว้เป็นครั้งสุดท้าย...หลวงตาจะขออะไรเจ้าสักอย่าง แต่เจ้าไม่ต้องสัญญา เพียงแค่ฟังไว้ ถ้าทำตามได้ก็ขอให้ทำ...ใครก็ตามที่ทำร้ายเจ้า ขอจงอย่าได้พยาบาท...อโหสิให้เขานะ...รัดนะ...เรากำพร้าพ่อแม่แล้ว แต่ต้องไม่กำพร้าความดี...กรรมเก่าเรา อย่าเอามาเป็นกังวล กรรมเก่าทำให้เจ้าเป็นเด็กกำพร้าเป็นต้นไม่มีแต่ต้นไม่มีใบ แต่กรรมใหม่ที่แข็งแรงจะช่วยเจ้าให้ได้เติมความแข็งแรงไว้ที่ราก... เมื่อเจ้าขาดบารมี เจ้าต้องสร้างบารมี...จำไว้ เจ้าต้องสร้างสมบารมีต้องเติมความแข็งแรงที่รากแก้วของเจ้าให้มากๆ